Regina Mordas-Żylińska, która była łączniczką Szendzielarza została pochwycona i zgodziła się podać adresy innych z V Brygady Wileńskiej. "Inka" została osadzona w pawilonie V więzienia w Gdańsku. Danutę Siedzikównę skazano na śmierć 3 sierpnia 1946 roku. Oskarżono ją o nielegalne posiadanie broni, należenie do nielegalnej organizacji oraz udział w napadach na Milicję Obywatelską i UB. Krótko przed śmiercią napisała list do sióstr Mikołajewskich, w którym czytamy: "Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba". Jej ostatnimi słowami według ks. Mariana Prusaka (świadka zdarzenia) były: "Niech żyje Polska! Niech żyje"Łupaszko"."Wyrok został wydany przez Wojskowy Sąd Rejonowy kierowany przez Adama Gajewskiego 3 sierpnia 1946, ale został on wykonany dopiero 28 sierpnia 1946 roku. Zginęła nie ukończywszy jeszcze 18 lat. Nie miała szansy wieść spokojnego życia i myśleć o przyszłości. W czasach PRL-u wcale nie uważano jej za bohaterkę. Dzięki szeroko zakrojonej propagandzie uznano, że "Inka" prowadziła działalność przestępczą. Sąd Wojewódzki w Gdańsku  10 czerwca 1991 roku uznał wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego skazującego Danutę Helenę Siedzik za nieważny. W 2014 odnaleziono jej prawdziwy grób. Był on nieoznakowany, ale badania wykazały, że pochowano w nim ją i Feliksa Selmanowicza. 28 sierpnia 2016 roku odbył się oficjalny pogrzeb państwowy "Inki". Teraz jej grób znajduje się na cmentarzu garnizonowym w Gdańsku. W miejscu, gdzie był nie oznakowany grób, w którym wcześniej ją pochowano.